Avontuur op grote hoogte!

Rotorua
Na de mooie wandeling in Bay Of Islands ben ik een paar uur verder gereden naar Rotorua. Deze plaats staat vooral bekend om de geothermische activiteit. Tijdens een korte wandeling vlakbij het stadscentrum heb ik een pruttelend meer gezien en diverse warmwaterbronnen en modderpoelen. 

Wai-O-Tapu
De mooiste plekken op dit gebied liggen echter in de omgeving van Rotorua. Op 20 minuutjes rijden van Rotorua ligt een heel mooi geothermische park. Hier zijn diverse warmwaterbronnen en allerlei pruttelende poelen te zien. Er zijn 3 absolute trekpleisters in dit mooie park.

Lady Knox Geiser
Het bijzondere aan deze geiser is dat de uitbarsting elke dag rond 10.15u uitbarst. Nu is het niet zo dat de natuur hier zo perfect is afgesteld. Het verhaal gaat dat er bij de geiser in de buurt vroeger een gevangenis was. In de waterpoel die erbij zit was een warmwaterbron waar de gevangenen zich konden wassen. Hier is op een dag door een reactie met zeep ineens de geiser voor het eerst uitgebarsten. Nu vele jaren later wekken ze de uitbarsting op door wat zeep erin te hangen. Nu voelt het wat onnatuurlijk aan om op deze manier een geiser op te wekken, maar het blijft een mooi gezicht om een geiser te zien uitbarsten. En als ze de uitbarsting niet zouden opwekken zou de geiser volgens de medewerkers van het park ook uitbarsten met een interval van tussen de 24 en 36 uur.

Champagne Pool
Dit is een grote en diepe waterpoel die aan de zijkant mooi oranje is. In het deel net buiten de poel is ook een heel mooi gedeelte water met diverse kleuren. Het is water dat overloopt uit de Champagne pool en door bepaalde samenstellingen diverse kleuren krijgt. Dit zorgt voor vele mooie kleurencombinaties.

Devil's Bath
Aan het einde van het park is nog een mooie waterpoel gelegen. Dit zwavelmeer is groen van kleur. Het ziet er bizar en heel chemisch uit. Elke foto is ook weer anders, net hoe het licht er op valt. Vloeistof in deze kleur had ik volgens mij nog nooit gezien. Misschien vroeger in het scheikundelokaal, maar verder niet. Devil’s Bath vind ik wel een mooie naam hiervoor. 

Tongariro
 In de bergen gelegen met mooie vulkaankraters is dit een prachtige plek. Je kunt hier een wandeling van 19,4 kilometer doen van de ene kant van de bergen langs de vulkaankraters op naar de andere kant. Deze trail heet de Tongariro Crossing. Op het moment dat ik er was, was de trail helaas nog niet volledig open om op eigen houtje over te steken. In Nieuw Zeeland is het nu voorjaar en er is er nog te veel sneeuw en ijs op het hogere deel van de trail. De 1e 5 kilometer is wel open, dus die heb ik wel gelopen. Na 4 kilometer kom je in de sneeuw te lopen. Er was ook even een mooi uitzicht op de witte top van de berg, later verdween deze weer volledig in de mist. Het was een mooi voorproefje op wat deze trail te bieden heeft. Deze dagwandeling zou één van de mooiste van Nieuw Zeeland moeten zijn, dus wil ik deze graag helemaal lopen. Half oktober ben ik terug op het Noordereiland en hoop ik de Tongariro Crossing alsnog te voltooien. Rond die tijd is de kans een stuk groter dat de trail dan wel volledig begaanbaar is. Hopelijk gaat het in de herkansing alsnog lukken.

Oversteek naar Zuidereiland
De Tongariro Crossing was mijn laatste reisdoel in dit deel van mijn rondreis over het Noordereiland. Na de wandeling bij Tongariro ben ik naar Wellington, de hoofdstad, gereden om de oversteek naar het Zuidereiland te maken. De ferry vertrekt vanaf Wellington naar het plaatsje Picton op het Zuidereiland. Tijdens het wegvaren was er een mooi uitzicht over de stad en de omliggende kust. Na het uitvaren van de baai in Wellington is het Zuidereiland al te zien. De afstand is niet heel groot tussen de eilanden. In totaal duurt de oversteek wel 3,5 uur omdat er geen rechte lijn gevaren kan worden. Het laatste deel is het mooiste deel van de overtocht. De ferry vaart dan door de fjorden van de Marlborough Sounds. 

Queen Charlotte Track 
In de buurt van Picton heb ik een 3 daagse wandeling gemaakt van 71 kilometer in totaal. De wandeling start bij Ships Cove. Op deze plek kwam de Britse ontdekkingsreiziger James Cook in de 18e eeuw meerdere keren tijdens zijn tochten door deze regio. Het is een beschutte baai, waar ze onder andere reparaties aan het schip verrichtten. Vanaf Picton werd ik met een uurtje varen naar deze plek gebracht.                                                                                                                                                             De Queen Charlotte Track voert door een prachtig landschap van fjorden en prachtige uitzichten. Het ene uitzicht is nog mooier dan het andere. Het is nog best een pittige wandeling. De afstand per dag is met 27, 23 en 21 kilometer goed te doen, maar de trail is bijna nergens vlak. Het gaat veel op en af. Het vele klimwerk zorgt natuurlijk ook voor de prachtige uitzichten. Verder had ik het geluk dat het prima weer was. Heerlijke lentetemperaturen en geen regen. Halverwege de wandeling is er ook uitzicht op Picton, de plaats waar de ferry aankomt. Het is leuk om het stadje op deze manier te zien liggen. Tijdens de wandeling is de ferry ook regelmatig in beeld. Er zijn  2 operators en ze varen geregeld op en neer tussen het Noorder en het Zuidereiland.      De wandeling eindigde aan het einde van het fjord in Anakiwa. Om 15.30u op de 3e dag werd ik daar met de boot weer opgehaald. Tijdens de boottocht terug zie je nog een groot deel van waar ik eerder nog liep. Al is de trail moelijk te zien, omdat het behoorlijk dichtbegroeid is op veel plekken. Het was echt een prachtige 3 daagse wandeling. Een goed begin van mijn reis door het Zuidereiland.

Abel Tasman Coastel Walk
Dit is een wandeling van 60 kilometer door het Abel Tasman National Park. Deze keer heb ik het bij een dagwandeling van 23 kilometer gehouden. Het park is vernoemd naar de Nederlander Abel Tasman die als ontdekkingsreiziger in de 17e eeuw de 1e Europeaan was die in contact kwam met de locale bewoners de Maori. Het park dat naar hem vernoemd is, is echt prachtig. Het ligt aan de kust met prachtige gouden stranden. Ook bij deze wandeling liet ik me met een bootje afzetten bij het begin van de wandeling. De auto stond in de buurt van waar de boot vertrok en hier zou ik weer naar terug wandelen. Ook deze wandeling was van grote schoonheid. De stranden zijn echt prachtig. Het verschil tussen eb en vloed is hier heel groot, tijdens eb zijn er plekken die je alleen dan kunt oversteken. Op deze manier heb ik een stuk van 3 kilometer weten af te snijden. Alleen een paar keer op blote voeten door water tot op enkelhoogte als hindernis. Dit was een mooie aanvulling op de wandeling. Buiten de hoofdtrail zijn er nog diverse zijpaden die leiden naar meer mooie stranden of uitzichten daarop. Zo heb ik uiteindelijk ondanks het afsnijden de 23 kilometer ruim afgelegd. Ook nu was het mooi weer en zo was het dus wederom een prachtige en aangename wandeling.

Een bijzondere vlucht 
Vanaf het plaatsje Motueka vlakbij het Abel Tasman Park gelegen heb ik nog een zeer bijzonder vlucht gemaakt. In een klein vliegtuigje gingen we op pad. Een prachtig uitzicht op onder andere het Abel Tasman Park en de Marlborough Sounds en prachtige bergen met witte toppen aan de andere kant. Ook Mount Taranaki op het Noordereiland was mooi in beeld.                                                                                                Het bijzondere aan deze vlucht was de landing. Op een hoogte van 5 kilometer werd de zijdeur opengedaan en was het tijd voor een nieuw avontuur. Ik zat namelijk in dit vliegtuig om een skydive te maken. Ondanks de spanning heb ik tijdens de vlucht nog wel genoten van het uitzicht. Vanaf een bepaalde hoogte kreeg ik vanwege de hoogte nog wat extra zuurstof. Op het moment dat het masker weer afging wist ik dat het bijna zover was. Er waren 3 mensen die een skydive gingen doen en ik zat vooraan en was dus als eerste aan de beurt. Eigenlijk vond ik dit wel fijn. Op dit moment had ik zoiets van laat het maar gewoon gebeuren.                                                                               En daar was dan het moment dat mijn skydive tandem master de deur van het vliegtuig. opende. Dan hang je een paar seconden later ineens aan de rand van een vliegtuig en kijk je recht naar beneden. Weer een paar tellen later ging ik in freefall naar beneden. Dit is een hele bijzondere en intense ervaring. Je krijgt de wind vol in het gezicht en draait ook nog flink in de rondte. Ik vond het echt een heel gaaf gevoel om mee te maken. De freefall was ruim een minuut. Nu had ik ook een cameraman die me filmde tijdens de skydive. Dit is echt een acrobaat in de lucht. Een aantal keer kwam hij vlakbij en kwam het zelfs tot een boks.                                                                                        Daarna volgde een ander bijzonder moment, het openen van de parachute. Dit zorgdd voor een vrij heftige afremming. Mijn oren moesten er echt even van bijkomen. Na dit moment kun je nog even rustig van het uitzicht genieten. Het was echt een prachtige plek om de skydive te doen. Ook nu was het weer vriendelijk waardoor ik ver kon kijken.                                                                                                                                       Toen de landing dichterbij kwam kreeg ik de vraag of ik snel ziek wordt van bijvoorbeeld achtbanen. Hij ging een paar bochten maken voor de landing. De bochten voelden inderdaad aan alsof ik in een achtbaan zat. Met een paar flinke bochten kwamen we richting de landingsplaats. Erg knap dat we vlakbij mijn cameraman landden zodat hij dit goed kon filmen. Toen stond ik weer veilig met beide benen op de grond.

Het was echt een hele gave ervaring om mee te maken en zeker een van de gaafste dingen die ik ooit heb gedaan. Na dit grote avontuur is het tijd om nog meer van het Zuidereiland te gaan zien.

Inmiddels ben ik na een rit van ruim 7 uur ,met een mooie stop met uitzicht op de bergen, aangekomen in een dorpje vlakbij de Fox gletsjer.

Tot de volgende keer,

Met reizende groet,

Bram