Terug in de tijd!

11 september 2018 - Moorea, Frans-Polynesië

Raleighvallen en Voltzberg

Na de vorige update stond het laatste reisdoel van Suriname op het programma. Met een busje vertrokken we in de ochtend naar het plaatsje Bitagron. De laatste 2 uur reden we over een erg avontuurlijke bauxietweg. Aan de rivier bij  dit plaatsje wisselden we om naar een bootje. In 2,5 uur kwamen we aan bij het eilandje in de rivier waar we zouden gaan verblijven. Vanaf het water zagen we al een glimp van de Voltzberg die we de dag erop zouden gaan beklimmen. In het kamp waar we gingen overnachten heb ik de nachten doorgebracht in een hangmat. Dit was nieuw voor me. Ik heb zelfs nog redelijk goed geslapen in de hangmat. Een bed is fijner, maar het is me zeker niet tegengevallen. Bij het kamp kon je ook heerlijk in de rivier zwemmen.  Je kunt er in een aantal kleinere stroomversnellingen een natuurlijke massage krijgen. 

Voltzberg
De 2e dag van de tour gingen we de Voltzberg beklimmen. De top op een hoogte van 240 meter zou een mooi uitzicht over de jungle moeten geven. Het is een mooie en belangrijke plek voor Suriname, de Voltzberg staat namelijk afgebeeld op het biljet van 20 Surinaamse dollar. Na een korte boottocht kon de wandeling beginnen. Het was een wandeling van 8,4 kilometer tot aan de voet van de berg. De wandeling gaat dwars door de jungle. Onderweg was het een passeren van diverse waterpoeltjes en stroompjes. Op 1 keer een modderige misstap na was het goed door te komen. De grootste irritatie tijdens het lopen waren de vele steekvliegen onderweg. Regelmatig moesten we even stoppen om er een paar neer te slaan, om te voorkomen dat we gestoken werden. Er zijn heel wat steekvliegen gesneuveld onderweg. Door deze afleiding ging de wandeling wel lekker snel. Vrij snel stonden we aan de voet van de berg. Het laatste deel is heel steil. Mede met hulp van touwen klim je vrij snel over de rotsen naar de top van de berg. Hierdoor bereikten we de top vrij snel. Vanaf de top had je inderdaad een prachtig 360 graden uitzicht over de omringende jungle. Erg imposant om die enorme jungle om ons heen te kunnen zien. Na even genieten van het uitzicht was het alweer tijd voor de afdaling. Vanaf de top zagen we ook mooi een regenbui over de jungle trekken, minder was dat we er later zelf in liepen. Maar de bui trok snel verder, dus de overlast bleef beperkt. Tijdens de afdaling en weg terug hadden we geen last meer van de steekvliegen. Alsof ze klaar waren met werken stopten ze er precies om 12u mee om ons lastig te vallen. Terug konden we zo wel meer genieten van de omgeving. We zagen onder andere een aantal mooie vogels en slingerapen. Aan het eind van de wandeling hadden we nog een uur de tijd om bij een waterval te zwemmen. Dit was echt heerlijk aan het eind van de wandeling.

Raleighvallen
Op de 2e dag gingen we naar de Raleighvallen. Deze wandeling was een stuk korter. De Raleighvallen zelf hadden iets weg van de watervallen bij Ping Pe waar ik eerder was geweest. Alleen stond het water hier hoger en was de stroming een stuk sterker. Zwemmen zat er dus niet in, maar we moesten het doen met het alleen het mooie uitzicht. Op de terugweg  van de wandeling kwamen we nog een vogelspin tegen. Hij kwam deels uit zijn hol, dus de konden hem goed bekijken. Aan het einde van de wandeling konden we wel zwemmen bij een strandje aan de rivier. Hier waren er wel weer een andere soort steekvliegen en bijtende kleine visjes. Er zijn soms wat hindernissen in de jungle, maar dat hoort er ook bij. Terug in het kamp heb ik nog een uurtje in de stroomversnelling gelegen. Niet gehinderd door vliegen of visjes was dat nog even heerlijk genieten. In de avond hebben we nog een kleine wandeling over het eiland gemaakt. Het mooiste hiervan was de prachtige sterrenhemel die te zien was. Aan het eind van de avond was er nog een optreden van de Raleigh Boys, een lokaal groepje muzikanten. Vanaf het moment dat iedereen min of meer verplicht moest meedansen vond ik het wel mooi geweest.

Weer vertraging
Aan het eind van de tour werd ik afgezet bij het guest house vlakbij het vliegveld waar ik ook de 1e nacht had geslapen. De dag erop zou ik vroeg in de ochtend met een overstap in Belem naar Rio de Janeiro vliegen. Deze vlucht was echter een dag verzet. Na veel gebel en gemail bleek ook de vlucht Belem-Rio verschoven te zijn. Vertrektijd in Paramaribo was echter om 1.45u. Eerst was het dus lang wachten in Suriname. Tijdens het wachten ben ik een paar uurtjes naar de Cola Creek geweest. Dit is een recreatieplaats met een waterkreek erbij. De kleur van het water lijkt op de kleur van cola, vandaar de naam. Na een dag wachten vertrok ik dan eindelijk naar Belem. De aankomst in Belem was om 3.30u. Met de aansluitende vlucht om 12.40u leverde dit een erg lange overstap op. Dit is ook een onderdeel van reizen, maar ik was erg blij toen de vlucht naar Rio eindelijk vertrok.

Rio de Janeiro
Door de vertraging had ik nu maar 1 nacht in Rio. De 1e avond ben ik eerst even op de beroemde Copacabana gaan kijken. Ik verbleef hier namelijk vlakbij. Na een ‘deze keer’ goede nachtrust had ik besloten de ene dag die ik in Rio had een bezoek te brengen aan het beroemde Christus beeld boven op een heuvel. Met een tram ga je naar boven toe. Boven aangekomen is het beeld zeker indrukwekkend groot. Het uitzicht over de stad vond ik echter nog indrukwekkender. Het was bovendien een heldere dag, dus ik heb heerlijk lang van het uitzicht genoten. Waar ik eerst een mooi uitzicht over de jungle had was dit nu over een ander soort jungle. Deze diversiteit kan ik zeer waarderen en is ook 1 van de redenen dat ik een wereldreis aan het maken ben. Na nog een bezoekje aan het inmiddels druk geworden strand van de Copacabana was het alweer tijd om door te reizen.

Lange reis 
De weg naar het vliegveld van Rio was nog even lastig, omdat door een politieactie het verkeer in de stad muurvast stond. Maar ik was nog op het tijd voor mijn vlucht. Ik vloog eerst naar Buenos Aires en na een korte overstap daar was het tijd voor de vlucht naar Auckland. Deze zou ruim 13 uur gaan duren. Al met al is de vlucht me niet tegengevallen. Een paar uurtjes de ogen dicht en een paar films maakten de reis goed te doen. Met landing om 6u moest ik nog wel wat tijd overbruggen tot ik mijn kamer in kon. Na het lange wachten heb ik tegen mijn gewoonte in een paar uur overdag geslapen. Nadat ik ook nog een goede  nachtrust had gehad was ik de dag erop weer een beetje bekomen van de lange reis en het tijdverschil.

6e Continent 
Met het bereiken van Auckland ben ik nu op 6 van de 7 continenten geweest. Ik vind dit een mooie mijlpaal in mijn reisleven tot nu toe. Alleen Antartica ontbreekt nog op de lijst, heb ik mooi nog iets om van te dromen en naar uit te kijken.

Auckland 
Ook in Auckland had ik 1 volle dag om de stad te bekijken. Ik besloot om een uitgedoofde vulkaan net buiten het centrum te beklimmen, Mount Eden. Vanaf de top heb je een prachtig 360 graden uitzicht over de stad. De stad is verspreid over een zeer grote oppervlakte. Ook dit 3e uitzichtpunt in een week was zeer fraai. Mooie uitzichten zullen denk ik nooit vervelen. Na dit mooie uitzicht ben ik nog in het Auckland museum geweest. Hier is onder andere veel te vinden over de oorsprong van de bewoners van Nieuw Zeeland. Onder andere uit mijn volgende bestemming Frans Polynesie zijn veel mensen richting Nieuw Zeeland gekomen. Ook was er een deel over de 1e en 2e wereldoorlog en hoe Nieuw Zeeland daar bij betrokken raakte. De dag heb ik afgesloten met een bezoekje aan de bioscoop. De nieuwste Mission Impossible film was de spectaculaire actiefilm die ik wel kan waarderen. De ochtend erop heb ik nog een kleine wandeling gemaakt in het havengebied en toen was het alweer tijd om naar het vliegveld te gaan.

Tijdreizen?!
Nu zou het buiten de Back To The Future films niet mogelijk moeten zijn om in de tijd te reizen. Maar het is me toch gelukt om op 6 september met het vliegtuig te vertrekken en op 5 september aan te komen. Tijdens mijn vlucht naar Papeete (Frans Polynesie) staken we namelijk de datumgrens over. Een beetje tijdreizen is dus wel degelijk mogelijk. Tussen beide bestemmingen is een tijdsverschil van 22 uur. Voor de jetlag is het verschil eigenlijk maar 2 uur, maar het is een vreemd gevoel om dezelfde dag grotendeels voor de 2e keer mee te maken. Inmiddels ben ik van het hoofdeiland Tahiti naar het vlakbij gelegen Moorea gevlogen. De vlucht van 7 minuten werd een stuk langer toen de piloot een doorstart moest maken. Hierdoor kregen we wel een mooi zicht over het eiland. Ik had eerst een rustdag ingelast om nog een beetje bij te komen van het vele reizen. Er is een strandje bij het pension waar ik verblijf, maar dat ziet er niet heel paradijselijk uit. Inmiddels heb Ik al wat mooiere plekken gevonden, maar dat is voor de volgende update.


Tot de volgende keer,


Met reizende groet,


Bram

Foto’s

6 Reacties

  1. Paul Seeger:
    11 september 2018
    Klinkt weer erg goed allemaal.
    Gennepse groetjes mam & pap.
  2. Joop Verstraten:
    11 september 2018
    Geniet ervan Bram.
  3. Daan ten Haaf:
    12 september 2018
    Wat n prachtige update! Bizar die diversiteit aan bestemmingen, uitzichtpunten en vele vliegreizen die je ff in n kort tijdsbestek hebt gedaan! Tot de volgende! Groeten
  4. Toos Tiebosch:
    12 september 2018
    He Bram ,
    weer erg veel gezien , super de wandelingen die je maakt , maar het vliegen lijkt mij niet alles .
    Je moet natuurlijk wel .
    je maakt met recht een Wereld reis !
  5. Truus Verriet:
    12 september 2018
    Bram ik heb weer erg genoten van je reisverslag ,
    Het was weer heel boeiend geschreven ,ikwens je weer veel sucses met je verdre avontuur ,
  6. Corrie Derks:
    12 september 2018
    Weer zo'n prachtig reisverslag groetjes