Van imposante Zwitserse Alpen naar mooie Franse kust

17 augustus 2020 - Boxmeer, Nederland

Na ruim een jaar weer op reis

Ruim een jaar na het einde van mijn wereldreis was ik weer in de gelegenheid om 2 weken op reis te gaan. Het coronavirus had nog bijna roet in het eten gegooid, maar met de reisadviezen op geel kon ik binnen Europa gelukkig wel weer reizen. Tijdens mijn eerdere reizen heb ik vaak genoten in prachtige berglandschappen. Nu was ik nog nooit in de Alpen geweest en vond ik het de hoogste tijd om de bergen in Europa te gaan verkennen. Mijn oog viel daarbij op de Zwitserse Alpen. Het is vanuit Nederland het dichtste bij en met deels Zwitsers bloed in de familie heeft Zwitserland een streepje voor op de andere landen in de Alpen. Nu had ik in dezelfde periode de kans om aan te sluiten op de camping in Bretagne. Hier was Joost al met de kinderen en Pap en Mam hadden een 4 persoons huisje om een weekje aan te sluiten. Ik koos ervoor om een weekje Zwitserland te combineren met een weekje op de camping in Bretagne. Het was heel lang geleden dat we met het hele gezin op vakantie waren. Het leek me leuk om weer een keer samen op de camping te staan. Ook is het leuk om te zien hoe de kinderen dit beleven. Ik heb er zelf altijd goede herinneringen aan overgehouden.

Met huurauto naar Alpnachstad

Om in Zwitserland te komen heb ik een auto gehuurd op het vliegveld van Eindhoven. Vroeg in de ochtend heb ik de auto opgehaald. Bij een tussenstop thuis heb ik de auto ingeladen en ben ik richting Zwitserland vertrokken. Het 1e deel van de rit was moeizaam door de drukte en de baustelle rondom de vele Duitse steden op de route. Voorbij aan Frankfurt kon ik al een stuk beter doorrijden. Bij Basel stak ik de grens over naar Zwitserland. Gelukkig had ik nu geen Zweedse toestanden bij de grens. Na een paar vragen en een blik in de kofferbak mocht ik mijn weg vervolgen. Net voorbij aan Basel keek ik in de verte plots op een groot aantal witte toppen van de Alpen. Het was echt een prachtig gezicht en een mooi voorproefje op de Alpen. Nog een uurtje later kwam ik aan in mijn hotel in Alpnachstad. Snel na aankomst zat ik op een terras een heerlijke pizza te eten met een lekker biertje erbij.

Mount Pilatus

Alpnachstad ligt aan de rand van de Alpen en is gelegen op 464 meter hoogte. Vlakbij het plaatsje is Mount Pilatus gelegen op een hoogte van 2.100 meter. Nu is het mogelijk om de top te bereiken met een treintje de berg op. Na een tijd geen klimmende wandeling gedaan te hebben zag ik er wel een mooie uitdaging in om te voet de top te bereiken. De wandeling begon in het dorp en ging al snel omhoog middels een weg met flinke haarspeldbochten. De mooie alpenweiden buiten het dorp waren direct een mooi gezicht. De eerste koeien met de bekende bellen kwam ik al vroeg tijdens de wandeling tegen. Ook hoorde ik een aantal vliegtuigen redelijk laag overkomen. Al snel zag ik dat er skydivers uit het vliegtuig sprongen. Het was een mooi gezicht om te zien en bracht mooie herinneringen boven aan mijn skydive in Nieuw-Zeeland. Na een tijdje de weg volgen ging de route over op een onverhard pad. Al snel werd de route een stuk steiler en moest ik regelmatig pauzeren om mijn hartslag onder controle te houden. De route ging verder door een bosrijk gebied. Halverwege moest ik even goed zoeken naar de route. Een stel koeien stond op het pad dat ik moest volgen. Met een zekere voorzichtigheid passeerde ik de koeien. Boven me zag ik nu de toppen dichterbij komen. Wat verder op de route twijfelde ik weer even over de te volgen route. Al snel leek mijn route dood te lopen. Toch bleef ik op gevoel het pad naar boven volgen. Maar weer even verderop zag ik nu ook geen pad meer. Wel zag ik op Google Maps dat er vlak boven me een wandelpad was naar de top van de Tomlishorm. Deze top is ook op een hoogte van ongeveer 2.100 meter gelegen. Vanaf de top van de Pilatus is ook deze top te bereiken. Nu moest ik alleen nog kijken hoe ik op dat pad kon komen. Tussen mij en het pad lag een flinke met gras begroeide heuvel met ook meerdere koeien in het eerste deel. Ik schatte in dat ik de steile grashelling wel op zou moeten kunnen komen. Ik stippelde een route uit en klom af en toe met handen en voeten naar de top van de richel boven me. Het was een pittige laatste klim, maar nu zat ik weer op het wandelpad. Ook kon ik nu voor het eerst het landschap aan de andere kant van de richel zien. Na een pauze ben ik doorgelopen over de richel tot aan de top van de Tomlishorn. Vanaf hier had ik een prachtig uitzicht op de omgeving. Ik keek op meerdere bergtoppen en een aantal meren in de buurt. Ook de stad Luzern kon ik nu mooi zien liggen. Tussen de bergtoppen hing wel veel bewolking en ook regende het in de verte. Na de Tomlishorn ben ik doorgelopen naar de top van de Pilatus. Op deze top staat ook een hotel en het treintje komt er ook boven. Bij deze top zijn er een aantal uitzichtpunten waar ik verder kon genieten van het uitzicht. Nu had ik de mogelijkheid om voor de afdaling het treintje te nemen. Maar er was nog voldoende tijd om te voet af te dalen. De route naar beneden was ook nog anders dan op de heenweg, dus ik besloot ook terug te lopen. Na de pittige klim van 1.600 meter wachtte nu de afdaling. Ik begon voorspoedig aan de afdaling, maar al snel kostte het mijn benen veel moeite. Inmiddels waren mijn oren ook wat overbelast door het constante geluid van koeienbellen. Je vraagt je toch af of die koeien er zelf niet helemaal gek van worden. Onderweg werd ik ook nog opgeschrikt door 2 stenen die vlak voor me langs van de berg af kwamen stuiteren. Bekomen van de schrik en met wat extra pauzes wist ik veilig beneden aan te komen. Toen ik het laatste stuk terugliep naar het hotel hoorde Ik het boven me in de bergen flink donderen. Ik was helemaal kapot, maar het was wel een mooie avontuurlijke dag. Ik besloot de avond met een heerlijke Cordon Blue in het restaurant van het hotel. De bui was inmiddels ook in het dorp aangekomen, buiten regende het nu flink. Het avontuur in de Zwitserse Alpen kende een prachtige avontuurlijke start.

Van Engelberg naar Brienzermeer bij Interlaken

De volgende ochtend reed ik naar Engelberg, een uurtje verderop. Hier is het mogelijk om met een kabelbaan naar een hoogte van 3.100 meter te gaan. Bovenop zou er een prachtig uitzicht over de Alpen kunnen zijn. Er is een gletsjer te zien en er is een hoge brug waar je overheen kan wandelen. Vanaf het lagere station zag ik dat de bergen in de wolken waren gehuld. Op een scherm kon ik ook de live situatie op de top zien. Het zag er bewolkt uit en het mooie uitzicht was niet te zien. De kabelbaan is ook nogal duur, dus ik besloot om de gok niet te wagen. Als alternatief ben ik naar een mooi meer geweest vlakbij Interlaken. De kleur van het water is prachtig lichtblauw. Aan het meer was het gelukkig wel lekker zonnig weer. Ik heb even rustig op een kiezelstrandje aan de waterkant gezeten. Daarna ben ik doorgereden op zoek naar andere mooie plekjes aan het meer. Toen ik aan het uiteinde van het meer aan de andere kant wilde gaan kijken, kwam ik per ongeluk op de grote weg uit die langs de andere kant van het meer loopt. Draaien is niet mogelijk en na een tijdje rijden was ik weer terug op mijn beginpunt. Bij de 2e poging bereikte ik wel de andere oever. Ook hier vond ik een mooi plekje en genoot ik van het uitzicht over het meer.

Bijzondere rit naar Tasch met onder andere een autotrein

Vanaf het meer reed ik weer terug de bergen in. Op Google Maps werd er op de route een autotrein aangegeven. Ik wist niet precies wat ik er van moest verwachten. De route volgend kwam ik uit bij een soort terminal voor de autotrein. Het leek een beetje op een ferry terminal. Ik kocht een kaartje en kon direct de trein oprijden die al klaar stond. Ik bleef doorrijden totdat ik aangesloten was in de rij. Met de auto op de handrem vertrok de trein. Ik had de raampjes open en kon even om me heen kijken. Maar al snel reden we een lange tunnel in. Zittend in de auto voelt het gehobbel van de trein wat vreemd aan. Ik wist dat er niets kon gebeuren met de auto op de handrem. Maar toch hield ik goed in de gaten dat de auto de zijkant van de trein niet zou raken. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan op het eindpunt van de trein. Ik reed de trein af en heb nog even gekeken hoe de volgende trein werd ingeladen. Toen deze vertrokken was reed ik verder de bergen in.

Aletsch gletsjer

Vanuit Tasch had ik 2 mooie wandelingen in de buurt gepland. Eerst reed ik naar Betten,  om daar de kabelbaan omhoog te nemen. Vanaf een hoogte van 1.200 meter was ik via de kabelbaan snel op een hoogte van 2.000 meter. Ik stapte uit in Bettmeralp, een plaatsje gelegen in de bergen. Ik liep het dorp uit en volgde het wandelpad omhoog. Daarbij voelde ik nog een behoorlijke spierpijn van de wandeling 2 dagen ervoor. Na het oversteken van een richel keek ik in de verte voor het eerst op de Aletsch gletsjer. Het is de grootste gletsjer in de Alpen. Ik vervolgde het pad dat onder de top van de bergen Bettmerhorn en de Eggishorm doorloopt. Het pad kwam steeds dichter bij de gletsjer. Het uitzicht over de gletsjer en de omliggende toppen werd ook steeds fraaier. Het regende deze dag wel af en toe, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik vond het heerlijk om in dit fraaie decor te mogen wandelen. Na een tijd het pad langs de gletsjer op te volgen ging ik verder richting een meertje iets verder van de gletsjer af. Net voor het meertje ontdekte ik een zijpad die naar de gletsjer toe liep. Het uitzicht van boven de gletsjer was al mooi, maar ik wilde ook nog wel even dichter bij de gletsjer kijken. Tijdens de afdaling zag ik dat ik tot aan de rand van de gletsjer kon komen. Dit was een leuke verrassing voor me, want dat wist ik niet. Aangekomen bij de rand kon ik het dikke ijs van de gletsjer aanraken. Aan de rand van de gletsjer was ook een soort van ijsgrot ontstaan. Op een stenen ondergrond durfde ik er wel een stukje in te lopen. Nu keek ik nog mooier op het dikke ijs. De felle blauwe kleuren waren echt prachtig. Verderop zag en hoorde ik water onder de gletsjer doorstromen. Het uitzicht op de gletsjer was al mooi, maar dit was zeker het hoogtepunt van die dag. Ik verliet met wat moeite deze bijzondere plek. Ik had nog een aardig stukje te lopen tot aan de kabelbaan en het was echt tijd om te vertrekken. Vlak voor de gletsjer passeerde ik nog een paar ijsschotsen die van de gletsjer waren afgebroken. Toen ik terug aan het lopen was naar het pad zag ik mensen zonder begeleiding op de gletsjer lopen. Het betreden van de ijsgrot was een zeker risico, maar lopen op de gletsjer is echt levensgevaarlijk. De kans is aanwezig dat je in een spleet valt en dan is het afgelopen. Ik ben maar snel verder gelopen. Onderweg kwam ik nog door een tunnel van een kilometer lang. Deze is alleen te voet te passeren. Aan het einde van de tunnel was er gelukkig weer licht. Het laatste deel van de route was grotendeels vlak en goed te lopen. In een vallei verderop trok een flinke onweersbui over. Ik wist zonder al te veel regen de kabelbaan weer te bereiken. Weer beneden was het een uurtje rijden terug naar Tasch. Ook deze dag in de bergen was een mooi avontuur. Zwitserland stelde me zeker niet teleur.

Wandeling met uitzicht op de Matterhorn

De dag erop nam ik de trein naar het nabijgelegen Zermatt. Vlakbij Zermatt is de Matterhorn gelegen. Het is niet de hoogste berg van Zwitserland, maar wel de bekendste. Vooral het rotsachtige deel aan de bovenkant is een belangrijk kenmerk van deze berg. Vanuit Zermatt keek ik voor het eerst tegen de top van de Matterhorn aan. Verderop nam ik een treintje omhoog tot een hoogte van 2.300 meter. Hier is een wandeling te maken langs 5 meren met uitzicht op de Matterhorn. Ik had geluk met het weer. Er was amper bewolking, dus de berg was erg goed te zien. Na een klimmetje kwam ik aan bij het 1e meer. Het uitzicht op de Matterhorn was er prachtig. In het water was ook deels de weerspiegeling te zien van de bergtop. Na een rondje om het meer heb ik nog even aan de rand gezeten met de voeten in het ijskoude water. Bij het 2e meer was er tussen de bomen door een prachtige weerspiegeling te zien van de Matterhorn. Hier ben ik wat langer blijven zitten om van het uitzicht te genieten. Bij het 3e meer was het uitzicht wat minder. Hier was het vooral druk met mensen in het water. Het 4e meer had een mooie lichtblauwe kleur. Het uitzicht op de Matterhorn werd hier deels geblokkeerd. Het 5e meer is vlakbij het treintje naar beneden gelegen. Hier heb ik ook nog even met de voeten in het water gezeten. Ook hier waren veel mensen aan het zwemmen. Het uitzicht op de Matterhorn was hier wel weer erg mooi. De weerspiegeling in het water was af en toe ook mooi te zien. Het was een mooie plek om de prachtige wandeldag af te sluiten. Deze wandeling was maar een kilometer of 10 met minder klimwerk dan bij de andere wandelingen. Dus ik kon heerlijk relaxt wandelen in het prachtige decor.

Genève

Vanuit de bergen daalde ik af naar Geneve. Onderweg had ik een prachtig uitzicht over het meer van Geneve. Na 3 uurtjes rijden kwam ik aan in de stad. Ik verbleef in een conferentiecentrum, waar in het weekend vrijwel niemand is. In het 2e deel van de middag ben ik de stad ingegaan. Ik liep direct op het meer van Geneve af. Op deze dag was het een graad of 35, dus het was druk bij het meer met mensen die verkoeling zochten. Ik heb een heel stuk langs het meer opgewandeld. In het 1e deel was het erg druk, er was onder andere een kermis langs de oever van het meer. Ik was er op 1 augustus, het blijkt een feestdag te zijn in Zwitserland. Ik ben de drukte snel weer uitgelopen en heb mijn weg langs het meer vervolgd. Geneve ligt aan het uiteinde van het meer. Na een tijdje wandelen zag ik al snel een bekend herkenningspunt in Geneve: de Jet d’eau. Het is een enorme fontein in de haven die het water wel 100 meter omhoog schiet. Ik liep verder en kwam aan de andere kant van het meer uit. Het viel me op dat er enorm veel zwanen zaten aan de rand van het meer. Die vinden dit blijkbaar wel een fijn meer om in te leven. Na een flinke wandeling kwam ik aan bij het strand aan het meer van Geneve. Het strand is niet vrij toegankelijk en je moet betalen om erin te komen. Er is onder andere een zwembad en een duiktoren. Maar ik ben er voorbij gelopen en net achter het strand aan de oever van het meer gaan zitten. Op de stenen was het ook hier nog altijd druk met mensen op zoek naar verkoeling. Na een pauze aan het meer ben ik terug gelopen. Ik heb redelijk vroeg wat gegeten bij een Indiaas restaurant in het centrum. Ik wilde op tijd naar bed, omdat ik de dag erop 1.000 kilometer naar Bretagne zou rijden. Op de terugweg kwam ik nog toevallig langs het gebouw van de VN. Voor het gebouw staan de vlaggen van alle lidstaten opgesteld. Het was leuk om dit gebouw ook een keer in het echt te zien. Terug in het hotel ben ik op tijd gaan slapen. De dag in Geneve was een mooie afsluiter van mijn reis door Zwitserland. In een weekje heb ik gelukkig veel van het mooie land kunnen zien.

Camping en strandleven in Bretagne

Vroeg in de ochtend vertrok ik naar Bretagne. Al snel was ik in Frankrijk en liet ik Zwitserland achter me. Ik reed op zondag en het was heerlijk rustig op de weg. Aan het einde van de middag bereikte ik na een lange rit de camping in Bretagne. Op de camping verbleef ik met Pap en Mam in een huisje. Joost en de kinderen zaten aan de andere kant van de camping. De meeste dagen zijn we in de ochtend lekker naar het zwembad geweest. In de middag bezochten we het strand in de buurt van de camping. Het verschil tussen eb en vloed is heel groot in Bretagne. Met een neefje die graag zandkastelen bouwt konden we lekker aan de slag. Het gaf Joost, Pap en mij een mooi excuus om fanatiek te bouwen aan een zandkasteel. Om het kasteel te verdedigen tegen het stijgende water bouwden we een gracht en hoge muren eromheen. We leverden een mooie strijd tegen het water, maar winnen zat er niet in. Op een dag waren we druk aan het graven tegen het stijgende water en kwamen er spontaan een paar kinderen helpen. Het was erg leuk om weer ouderwets naar het strand te gaan met de hele familie. Ook het leven op de camping beviel goed. In de ochtend met Pap naar de bakker voor een vers stokbrood en lekker buiten eten voor het huisje. Het was een heerlijke ontspannen week op de camping .

Point du Raz

Maar we hebben niet alleen op het strand gelegen. We zijn er ook nog 2 dagen op uitgetrokken met zijn allen. Op mijn 1e volle dag in Bretagne zijn we naar Point du Raz gereden. Onderweg kwamen we door een aantal dorpjes, die er erg mooi uitzagen. Wat vooral opviel waren de hele spitse kerktorens. Na ruim een uur kwamen we aan bij Point du Raz. Het is een kaap in het westen van Bretagne. Over een wandelpad zijn we naar de kaap gelopen. Er was een soort van vuurtoren te zien, wat een militair gebouw bleek te zijn. Bij de kaap is het rotsachtig en er is een prachtig uitzicht over de oceaan. We hadden geluk met het weer, het was heerlijk zonnig en lekker warm deze dag. Na van het eerste uitzicht genoten te hebben zijn we nog wat verder geklommen over de rotsen voor nog wat uitzichten. Met Joost, mijn oudste neefje en mijn nichtje zijn we voorzichtig nog een stukje verder gelopen. Het was leuk om met de kinderen over de rotsen te klimmen. We zochten steeds voorzichtig een veilig route en kregen nog wat mooie uitzichten als beloning. Na een tijdje klimmen was het wel mooi geweest en zijn we teruggelopen naar de rest. Na nog wat laatste blikken van het mooie uitzicht zijn we weer terug gelopen. Voordat we vertrokken hebben we met zijn allen nog wat gegeten. Op de terugweg was het mooi om te zien hoe groot het verschil is tussen eb en vloed. Op de heenweg zagen we bootjes op het droge liggen. Nu lagen al deze boten wel in het water. Het was erg leuk om er met zijn allen een dagje op uit te gaan en zo nog wat te kunnen zien van Bretagne.

Megalieten & Vannes

De 2e dag dat we erop uit getrokken zijn reden we richting het stadje Carnac. We hadden op internet gelezen dat hier hele grote stenen staan, waarvan ze niet precies weten hoe ze er gekomen zijn. De stenen, die ze megalieten noemen, zijn duizenden jaren oud. Ze vermoeden dat het grafstenen zouden kunnen zijn. Maar ze weten het niet zeker. Na ruim een uur rijden kwamen we aan bij de grootste verzameling stenen in de omgeving. Het veld met stenen was indrukwekkend om te zien. Er zitten stenen bij die boven mij uit torenen. Het was alleen jammer dat je er niet tussendoor mocht lopen. Maar het was wel een mooi gezicht om te zien. Na nog een kleine picknick gingen we door naar het stadje Vannes. We reden een parkeergarage binnen in het centrum. Alleen het binnenrijden was al een hele opgave. De parkeergarage was erg krap en onoverzichtelijk van binnen. Met veel pijn en moeite wisten we de auto’s te parkeren. We waren er los van elkaar binnengekomen. Het duurde even om elkaar weer te vinden. We zijn het oude centrum van Vannes ingelopen. We zijn even in een grote kathedraal geweest. Buiten de kathedraal stonden gebouwen in verschillende kleuren. Het had gek genoeg iets weg van Zwiterland of Oostenrijk. Toen we verder liepen kwamen we nog een levend standbeeld tegen. Vooral de kinderen vonden het wel spannend om te zien. We hebben nog gekeken om een ritje met een treintje te doen door de stad. Helaas reed er op dat moment geen trein en was het te lang om erop te wachten. We kwamen uit in een haven voor plezierjachten. De kinderen hebben zich nog even vermaakt in een draaimolen. Na de draaimolen zijn we teruggegaan naar de auto. De stenen waren erg interessant, maar het stadje viel helaas een klein beetje tegen.

Heerlijk weekje Bretagne alweer ten einde

Na een weekje op de camping vertrok Joost met de kinderen op vrijdagavond naar Zwitserland voor nog een weekje vakantie. De volgende ochtend hebben Pap, Mam en ik nog ontbeten. Nadat het huisje was leeg geruimd en schoongemaakt zat de week er al weer op. Het was erg fijn om met de familie een weekje op de camping in Bretagne door te brengen. Ook met het weer hebben we geluk gehad. Overdag was het lekker warm en droog. De 1e avonden was het nog wat fris, maar later konden we ook in de avond lekker buiten zitten. Pap en Mam vertrokken direct naar huis op zaterdagochtend. Ik had de auto tot zondagavond gehuurd en wilde er nog wel een extra hoofdstuk aan toevoegen.

Terug langs stranden van D-Day

Op de terugweg naar Nederland heb ik er voor gekozen om te gaan kijken op de stranden waar de geallieerden met D-Day aan land kwamen. De landing vond plaats op 6 juni 1944 en was het begin van de bevrijding van Europa. Er zijn 5 clusters aan stranden waar de geallieerden aan land kwamen. Het was een uur of 4 rijden vanaf de camping tot aan Utah Beach. Hier was nog behoorlijk veel te zien. Er staan meerdere monumenten die verwijzen naar D day. Voor de duinen is er een landingsvaartuig te zien, waar de militairen destijds mee aan land kwamen. Ook zijn er nog tanks, bunkers en ander wapentuig te vinden in de buurt van het strand. De meeste monumenten staan hier in en om de duinen. Op het strand zelf is er niet veel te zien, behalve mensen die lekker op het strand liggen. Het is dus ook moeilijk voor te stellen wat zich daar heeft afgespeeld. Er is hier erg hard gevochten voor onze vrijheid. Utah Beach was het strand waar nog het meeste te zien was. Het 2e strand dat ik bezocht is Omaha Beach. Op dit strand is de strijd het meest bloedig geweest, hier was de verdediging van de Nazi’s het sterkst. Bij het strand was het hier nu vooral druk met strandgangers. Op 1 monument na is daar eigenlijk weinig meer te zien. Bij het strand was het een chaos op de drukke parkeerplaats. Ik besloot er weg te gaan. Ik heb nog wel even buiten bij het museum gekeken. Hier stonden nog een aantal tanks om te bekijken. Na deze eerste 2 stranden ben ik nog op Gold Beach, Juno Beach en Sword Beach geweest. Ook hier waren nog wat monumenten en oud wapentuig te zien. Voor de kust van Gold Beach zijn nog de restanten te zien van een oude kunstmatige haven uit die tijd. Al met al was het interessant om een keer iets gezien te hebben van de stranden waar D Day plaatsvond. Aan het begin van de avond reed ik naar mijn slaapplaats. Op zaterdagavond kwam ik nog in een behoorlijke file terecht voor de tolpoort. Met de nodige vertraging was ik pas om 22.45u in het hotel.

Krijtrotsen bij Etretat

Voor de laatste ochtend had ik nog een plek uitgezocht om te bezoeken. Ik ben in een uurtje naar de kust gereden bij Etretat. De kust hier staat bekend om zijn mooie krijtrotsen. Ik volgde eerst een pad langs een golfbaan op tot aan de kust. Aangekomen bij de kust had ik direct een prachtig uitzicht op de kliffen. Ik heb een mooie plek uitgekozen om even rustig te zitten. Ik kon zo het landschap rustig in me opnemen. Het weer was deze ochtend ook nog eens perfect. Ik heb lekker lang genoten van het mooie uitzicht. Toen ik verder liep passeerde ik nog een wei vol met ezels. In combinatie met de kliffen was het een erg mooi gezicht. Ik wandelde vervolgens verder. Er zijn een aantal stranden met daarboven de rotsen gelegen. De kust volgend leverde het nog een aantal prachtige uitzichten op. Mijn telefoon was nog even van slag. De tijd op mijn telefoon was ineens een uur vroeger en ik zat op het Britse netwerk. Engeland was hemelsbreed niet heel ver weg, maar is toch nog een flink stukje zwemmen. Bij een volgend strand was er aan de waterkant bij de rotsen een mooie boog ontstaan. Het ene uitzicht was hier nog mooier dan het andere. Ik was erg blij dat ik deze bestemming nog had uitgekozen. Dichter bij het plaatsje zijn de bekendste rotsen gelegen. Hier is ook een opening in de rotsen aan de waterkant. Maar hier heeft de vorm wel iets weg van de slurf van een olifant. Het was inmiddels wat later op de ochtend en ik kwam dichter bij het plaatsje, hier werd het al snel een stuk drukker. Na nog wat mooie uitzichten daalde ik af richting het dorp. Daar ben ik nog even het kiezelstrand opgelopen voor een uitzicht van beneden af. Dichter naar de rotsen toe lopen, daar had ik geen tijd meer voor. Maar aan de uitzichten van bovenaf had ik eigenlijk al genoeg, die waren echt prachtig. Aan de kust zijn ook hier nog wat verdedigingswerken van de Nazi’s te zien. Na wat laatste foto’s op het strand was het dan echt tijd om weer terug naar huis te gaan rijden.

Terug naar huis

Toen ik keek hoe lang het nog rijden was naar huis, keek ik wel even op. Het was 5 uur en 10 minuten rijden naar het vliegveld van Eindhoven. Ik vind het erg fijn om te weten dat dit prachtige landschap op slechts 5/6 uur rijden van huis ligt. Verder weg van huis heb ik al veel moois gezien, maar het is prettig om te weten dat ik niet per sé ver hoef te reizen voor een mooi uitzicht. Terug op de parkeerplaats stond deze nu helemaal vol, in de ochtend kon ik nog een plek uitkiezen. Ik kon iemand blij maken die een plekje zocht, toen ik net voor de middag weer vertrok. Aan de kust was het gelukkig ook niet bloedheet, zoals elders in Europa. Op de terugweg zat ik heerlijk in de airco van de auto. De buitentemperatuur die de auto aangaf steeg uiteindelijk tot maarliefst 38 graden. Na een voorspoedige rit leverde ik de auto weer in. Na nog 2 treinreizen en een wandeling was ik weer thuis. Ik kan terugkijken op een zeer geslaagde vakantie in Zwitserland en Frankrijk. Het was erg fijn om weer wat van de wereld te kunnen zien. Met Zwitserland heb ik in 2020 toch weer een land bezocht waar ik nog nooit eerder was geweest.

Niet wetend wanneer ik weer de kans krijg om op reis te gaan eindig ik weer traditiegetrouw.

Tot een volgende keer.

Met reizende groet,

Bram

Foto’s

2 Reacties

  1. Paul Seeger:
    18 augustus 2020
    Weer mooi beschreven Bram.
    Fijn dat je nu dichterbij huis ook hebt kunnen genieten.
    En wat je schrijft over de hele familie bij elkaar in Bretagne ben ik het helemaal eens. Mam & ik hebben er ook van genoten.
    En vanzelfsprekend ook het verhaal weer voorzien van mooie foto's.
    Groetjes pap.
  2. Toos Tiebosch:
    19 augustus 2020
    he Bram ,
    prachtige reis weer , en hoe mooi om 1 week samen met de hele familie te zijn , heb genoten van de foto's , inderdaad een olifant !
    hartelijke groet .Toos