Van walvishaaien in Mexico tot sneeuw in Noorwegen

Playa Del Carmen

Na mijn fijne verblijf op Isla Holbox ben ik doorgereisd naar Playa Del Carmen. Voornaamste reden daarvan is dat ik graag wilde duiken. De meeste duikspots liggen aan deze kant van de Peninsula en niet in de buurt van Isla Holbox. De plaats Playa Del Carmen zelf was niet echt mijn ding. Het is erg toeristisch en had ook een Spaanse badplaats kunnen zijn. Mijn hotel lag wel mooi aan het strand. Het vervelende is dat er net als in Tulum ook hier veel zeewier in het water te vinden is. Op het strand wordt het wel netjes opgeruimd, maar de 1e paar meter in de zee ziet het water er bruin van.

Duiken

Om te gaan duiken moest ik de 1e paar meter wel door het zeewier heen lopen om de boot te bereiken. Daarna was het 5 minuutjes varen tot het rif waar we gingen duiken. Het was een klein groepje van 4 waarvan 1 de instructeur was en er nog 1 foto’s en filmpjes maakte. Bij deze boot ga je op de rand zitten en val je achterwaarts het water in. Heb ik deze manier van te water gaan ook eens meegemaakt.

We hebben 2 duiken gedaan, de 1e was een half uur en de 2e 45 minuten. We gingen deze keer tot een maximale diepte van ongeveer 12 meter. Het rif was minder mooi dan in Australië. Het mooie bij dit rif was dan weer dat er aan de rand een soort van grotten zijn waar veel vissen zich schuilhouden. In zo’n grot zat onder andere een grote moreen aal. Deze zal zeker 1 meter lang geweest zijn. Verder hebben we meerdere pijlstaartroggen gezien. Zelfs de instructeur had er zelden zoveel gezien tijdens 1 duik. Ook een aantal grote scholen vissen waren er te vinden. Het leuke vond ik dat er in de school zich ook andere soorten via verstoppen. De instructeur wees ook meerdere hele kleine wezentjes aan.

De 2 duiken in Mexico waren totaal anders dan in Curaçao of Australië. Maar dat maakt het duiken ook zo leuk. Je ziet toch steeds weer andere bijzondere dingen onder water.

Walvishaaien

Een 2e activiteit die vanuit Playa Del Carmen te ondernemen is, is het snorkelen met walvishaaien. Deze voor mensen ongevaarlijke haaien komen tussen juni en september in de wateren van Mexico voor. Nu heb ik de tour eind mei gedaan. Het seizoen was nu net iets eerder begonnen. Dit was de 1e dag dat ze de vergunning hadden om het water op te gaan. Nu was het nog de vraag of we walvishaaien zouden vinden. Het was dus erg vroeg in het seizoen en dat maakte de kans wel wat kleiner.

Vroeg in de ochtend werd ik eerst naar Cancun gebracht om daar aan boord te gaan. Met een snelle speedboat zijn we gaan varen. Het gebied waar de walvishaaien kunnen zitten is namelijk erg groot. Met een flinke vaart gingen we al stuiterend over het water. Na ruim een uur varen hadden we nog geen geluk. We kwamen boten tegen die vanaf Isla Holbox kwamen. Ze komen meestal daar voor de kust voor. Toen ik op Isla Holbox was, was het seizoen alleen nog niet begonnen. De boten uit Holbox bleken in de buurt van het eiland geen walvishaaien gevonden te hebben en gingen verder van het eiland op zoek. Inmiddels was er geen land meer in zicht, zo ver waren we de zee al op gevaren. We besloten dus niet richting Holbox te gaan, maar naar een ander gebied. Na ruim een half uur varen had ik de hoop al een beetje opgegeven. Aan boord waren ondertussen meerdere mensen misselijk van het varen en vooral van het geschommel als we even stil lagen. Ik had er zelf gelukkig geen last van.

Maar toen riep er ineens iemand van de bemanning dat hij er 1 gezien had. Hij bleek het goed gezien te hebben. Er bleken er zelfs meerdere in de buurt te zijn. We waren de enige boot in deze richting en bleken de 1e boot te zijn die ze gespot hadden. Na het zien van de walvishaaien ging het snel. De snorkelspullen werden snel erbij gepakt. Met 2 mensen tegelijk mochten we om beurten het water in. Daar was dan 1 begeleider bij.

Je mag een tijdje proberen mee te zwemmen met het enorme dier. Het is niet de bedoeling dat je ze aanraakt , dus je moet een beetje afstand houden. En al is deze haai in principe ongevaarlijk. Het is natuurlijk oppassen dat je geen zwieperd van zijn staart krijgt. Ook de enorme bek waar hij vooral plankton en kleine visjes mee eet wil je vermijden. Hij kan je niet opeten, maar als je in zijn bek klem komt te zitten is verdrinken wel een risico.

Ik heb een paar keer mee mogen zwemmen. Het is nog best hard werken om in de buurt te blijven. Ze zwemmen niet heel hard, maar voor een mens op open zee met flinke golven zijn ze nog altijd lastig te volgen. Het lukte me steeds wel om een paar minuten in de buurt te blijven. 1 maal ging ik te water en zag ik plots dat de walvishaai recht op me af kwam. Ik had de zwemrichting niet direct goed ingeschat. Het lukte me gelukkig om nog ruim op tijd uit de weg te gaan. Het was een geweldige ervaring om met deze vriendelijke reuzen mee te mogen zwemmen. Echt uniek om ze van zo dichtbij te kunnen zien. We hadden ook het geluk dat er buiten ons maar 1 andere boot bij was gekomen. In het drukste seizoen zijn er tientallen bootjes en moet je de zwemtijd delen met de andere boten.

Na het snorkelen met de walvishaaien hebben we ook nog bij een mooi rif gesnorkeld. Het water was hier extreem helder blauw. Een prachtige afsluiting van een onvergetelijke ervaring. Het was voor mij echt de perfecte manier om mijn prachtige reis door Mexico mee af te sluiten.

Paar dagen thuis

Na Mexico ben ik eerst weer een paar dagen thuis geweest. Ik heb onder andere samen met Pap en een paar van zijn wandelvrienden nog een wandeltocht van 30 kilometer gelopen. Direct weer een goede training voor de 4 Daagse. Verder waaide er bij Pap en Mam voor op het plein nog een grote boom om. Gelukkig werd de auto van Pap en Mam net niet geraakt. Een andere auto kreeg de boom wel vol op het dak.

Roadtrip Europa

Thuis heb ik definitief de knoop doorgehakt om Noorwegen als laatste hoofdstuk aan de reis toe te voegen. Daarbij heb ik besloten om deze keer met de auto te gaan vanuit Nederland. Op Schiphol heb in een auto gehuurd en ben ik via Duitsland, Denemarken en Zweden naar Noorwegen gereden.

Kopenhagen

De 1e nacht sliep ik in de buurt van Hamburg. De 2e dag ben ik doorgereden tot aan Kopenhagen. Daar heb ik de stad ook bezocht. Het is een mooie stad gelegen aan het water. Ook zijn er vele grachten en diverse historische gebouwen te vinden. Maar de bekendste bezienswaardigheid van de stad is toch echt het beeld van de kleine zeemeermin die bij de haven is te vinden. De schrijver van diverse sprookjes zoals die van de kleine zeemeermin meneer Andersen kwam hier namelijk vandaan.

Ook heb ik wederom een locatie bezocht die ik herkende uit Bassie en Adriaan. Het heet de ronde toren. Hier heeft zich een voor de kenners bekende scene afgespeeld. Het bijzondere aan de toren is de route naar boven. Als aan soort van wenteltrap loopt er een pad naar boven toe. Het laatste deel is wel een trap. Bovenop het gebouw is er ook nog een sterrenwacht te vinden. Je hebt hier een mooi uitzicht over de stad. Tijdens een wandeling door de stad heb Ik een aantal mooie gebouwen bekeken. De Nyhavn is ook een leuke plek waar vele bootjes liggen aangemeerd. De huizen zijn hier bovendien erg kleurrijk. De kleuren hadden iets weg van de huizen in Willemstad Op Curaçao.

Malmö

Na Kopenhagen ben ik de grens naar Zweden overgestoken. De grens is over te steken met eerst een tunnel en daarna een enorm lange brug. Het is bijzonder om over de kilometerslange brug te rijden. Vlakbij het hotel waar ik verbleef heb je een mooi uitzicht op deze enorme brug en is ook deels de skyline van Kopenhagen te zien.

Aan deze kant van de brug is de stad Malmö gelegen. Ook hier heb te voet de stad verkend. In het compacte centrum zijn de meeste bezienswaardigheden te vinden. Deze stad is een stuk rustiger dan Kopenhagen en is een fijne plek om rond te wandelen. Er zijn ook een aantal mooie parkjes te vinden. Ik heb ook hier een fijne stadswandeling gehad.

Aan de kant gezet

Na Malmö was het tijd om koers te zetten naar Oslo in Noorwegen. Na nog geen uur rijden werd ik vlakbij de stad Helsingborg van de weg afgehaald door de Zweedse douane voor een inspectie van mij en de auto. Nu reed de douane auto al een tijdje achter me. Ik schrok enorm toen hij eerst de blauwe lampen aanzette en toen ik niet direct reageerde daarna zelfs de sirene. Ik keek eerst of er misschien een andere auto werd bedoeld. Maar ze bleken echt mij te moeten hebben. Ik remde af om de auto te laten passeren om te bepalen waar een veilige stopplek was. De auto bleef echter achter me rijden. Vervolgens kwam er een onopvallende 2e auto naast me rijden waar een douane beambte naar de zijkant wees. Bij een oprit van de snelweg stond ik uiteindelijk stil. Ze bleken zelfs met 3 auto’s te zijn. Na het stil zetten werd ik ook op alcohol getest met een blaastest. Verder kreeg ik wat vragen over wat mijn plannen waren.

Hij gaf aan dat ik achter ze aan moest rijden en er een inspectie uitgevoerd zou worden. Hij nam direct mijn paspoort, telefoon en tas mee zodat ik ze zou volgen. Even schoot er door mijn hoofd of ik niet gewoon met een bizarre truc overvallen werd. Je hoort soms de gekste verhalen. Ik maakte uit een soort van reflex een foto van de auto voor me zodat ik in ieder geval een kenteken had. Dit werd echter opgemerkt en ik kon mijn camera ook nog inleveren. Na een kwartiertje rijden kwamen we bij de haven aan waar ze een gebouw hebben voor de controle. Tijdens de controle zat ik samen met 2 douane beamtes uit het zicht van de auto en kon het lange wachten beginnen. Ze gaven aan dat het een routine controle was. Ik raakte zelfs in een leuk gesprek met ze verwikkeld over mijn reis. De controle was verder oké en na bijna 2 uur oponthoud had ik de auto en mijn spullen eindelijk weer terug. Een beetje beduusd ben ik vervolgens verder gereden naar Oslo. Hier kwam ik mede door het oponthoud pas om 23u aan. De controle was vervelend omdat het zo lang duurde en de manier van tot stopen brengen vrij heftig was voor een routine controle. Maar die mensen doen ook gewoon hun werk en hadden nu ook 2 uur zonder resultaat gewerkt.

Oslo

De volgende dag was het tijd voor de 3e stad uit mijn citytrip in deze regio. Ook deze stad is mooi aan het water gelegen. Bij binnenrijden met de auto vielen me wel de hele kuilen op in de weg hier. Het was op bepaalde plekken nog erger dan in Mexico.

Ook hier heb ik een wandeling door de stad gemaakt. Het operagebouw aan het water was mijn 1e stop. Het moet blijkbaar een soort van ijsberg voorstellen. De wandeling over de havenboulevard was prettig. Het uitzicht op de stad en het ommuurde slot van Oslo was er erg mooi. Het was ook erg druk omdat het 2e pinksterdag was. Van de haven ben ik verder gelopen naar een mooi park. Op de terugweg naar de auto kwam ik nog langs een koninklijk slot en nog een aantal mooie historische gebouwen. Na Oslo was de citytrip voorbij. Het waren 3 mooie en prettige steden om doorheen te wandelen. Het mooie zonnige weer maakte het nog wat aangenamer.

Gaustatoppen

Na de bezochte steden was het tijd om verder het land in te rijden op weg naar de mooie natuur. Bij de B&B waar ik sliep bleek dat de eigenaren een Nederlands stel waren. Ik heb de 1e avond een leuk gesprek met ze gehad.

De volgende dag ben ik naar de Gaustatoppen geweest. Dit is een berg van 1.800 meter hoog. Deze bestaat eigenlijk uit een hele grote hoop stenen. De klim begint 700 meter lager. Het is dus veelal over de stenen heen omhoog lopen. Op een aantal plekken op het pad ligt er als extra hindernis nog sneeuw. Net voor de top is er een gebouw. In het gebouw zit iets bijzonders. Er bevindt zich een soort van treintje in de berg waarmee je ook naar boven kunt. In de jaren 50 heeft de NAVO deze hier gebouwd. Van boven op de berg konden ze de omgeving goed in de gaten houden tijdens de koude oorlog. Vanaf de top kun je namelijk 1/6 Van Noorwegen zien bij helder weer, een goede strategische locatie.

Veel mensen blijven op deze hoogte van het uitzicht genieten. De daadwerkelijke top ligt een paar honderd meter lopen verder. Her laatste deel is erg lastig. Hier is het echt klimmen en klauteren om boven te komen. Maar de klim is de moeite waard. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de vele besneeuwde bergtoppen en meren in deze omgeving. Een heel mooi begin van de natuur in Noorwegen. Ik hoop hier de komende 2 weken nog wat meer van te kunnen zien.

Tot de volgende keer, (waarschijnlijk het laatste reguliere reisverslag)

Met reizende groet,

Bram