Veelzijdig Nieuw Zeeland

Fox en Franz Josef gletsjer 
Deze 2 gletsjers liggen op een half uurtje rijden van elkaar en zijn allebei te bezichtigen. Bij de Fox gletsjer kun je van dichtbij het onderste deel van de gletsjer zien. Er is voornamelijk wat grijzer ijs te zien. Het mooiere hogere deel is te zien vanaf een uitkijkpunt een stuk verderop. De Franz Josef gletsjer is wat dichter te benaderen. Hier kijk je erg mooi op de steile gletsjer. Op de gletsjers wandelen kan ook, maar deze zijn inmiddels alleen per helikopter te bereiken. Je ziet hier dus regelmatig helikopters op en neer vliegen.

Lake Wanaka
Na het bezoeken van de gletsjers was het tijd om weer wat kilometers te maken. Onderweg naar de eindbestemming heb ik nog een mooie stop gemaakt bij Lake Wanaka. Dit meer is prachtig gelegen met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Vlakbij het meer is een heuvel met de naam Mount Iron waar je na een half uurtje klimmen een prachtig uitzicht hebt op het meer, het plaatsje en de omringende bergen.

Milford Sound
De lange rit eindigde in het zuiden van het Zuidereiland in het plaatsje Te Anau. Op 2 uur rijden vanaf dit plaatsje ligt een heel mooi fjord: Milford Sound. Met een 2 uur durende boottocht vaar je het fjord op en neer. Dit fjord is totaal anders dan de fjorden van de Marlborough Sounds. De Milford Sound heeft hele hoge rotswanden met diverse watervallen. Het 1e halfuur van de tocht was het gelukkig droog. Toen gingen we door het smalste deel van het fjord en hier zijn de rotswanden het meest indrukwekkend in beeld. Echt een prachtig groots landschap. Aan het eind van het fjord bij de ingang kwam de kapitein met een voor mij nieuwe uitdrukking. In het gebied van de Milford Sound regent het meer dan 200 dagen per jaar en is er vrijwel altijd bewolking. Tussen de wolken was een deel blauwe lucht te zien. Dit noemde de kapitein blauwe wolken, dit vond ik wel een mooie beschrijving hiervoor.

Bluff 
Na een prachtige dag was het tijd om weer een flink stuk te gaan rijden. Waar ik eerder naar het Noordelijkste deel van het Noordereiland ging was het nu tijd om naar het meest Zuidelijke deel van het Zuidereiland te gaan. Het plaatsje Bluff is ook het startpunt of eindpunt van de wandelroute die voert van Cape Reinga in het Noorden tot aan Bluff in het zuiden. Ik ben op het begin en het eindpunt geweest en een deel in het midden gelopen. De Queen Charlotte Track is namelijk onderdeel van de wandeling van 3.000 kilometer dwars door Nieuw Zeeland, de Te Araora trail. 

Lake Pukaki & Lake Tekapo 
Na de stop in Bluff ben ik weer naar de bergen gereden. Ik verbleef in de nabijheid van Lake Pukaki en Lake Tekapo. Deze meren zijn prachtig gelegen aan de bergen. Er zijn diverse plekken waar prachtige uitzichten te zien zijn. Bij helder weer is hier ook de kans om Mount Cook te zien, de hoogste berg van het land. Ik heb de berg deels kunnen zien omdat de top in de wolken was gehuld. In het Tekapo meer was een prachtige weerspiegeling te zien van de bergen bij het meer. Vanaf een heuvel heb je ook een prachtig uitzicht over de bergen en het omringende landschap en zie je dezelfde weerspiegeling ook heel mooi. De ochtend dat ik vertrok bij Lakje Tekapo werd ik wakker in een wit besneeuwd landschap en sneeuwde het ook nog steeds in de ochtend. Tijdens het rijden was de sneeuw gelukkig snel verdwenen zodat ik daar geen hinder van heb ondervonden.

Abel Tasman gletsjer 
In de nabijheid van Lake Pukaki is er nog een goed te bezichtigen gletsjer te vinden. De Abel Tasman gletsjer is ook te zien vanaf een uitkijkpunt. De gletsjer zelf is al mooi om te zien, maar ervoor is een mooi meer ontstaan met diverse ijsbergen erin. Het is ook mogelijk om aan de waterkant de ijsbergen van dichtbij te bewonderen. Het is een erg mooi gezicht. De enorme vallei aan de andere kant maakt het prachtige plaatje helemaal af.

Christchurch
Na de mooie dag in de bergen was het tijd om weer af te dalen richting de kust. Ik heb 1 nacht en een ochtend doorgebracht in Christchurch, de grootste stad van het Zuidereiland. Ik kende de stad voornamelijk vanwege de grote aardbeving die hier plaatsvond in 2011. In het grootste deel van de stad is er weinig van terug te vinden. Maar er zijn  2 kathedralen die enorme schade hebben opgelopen bij de aardbeving en die nog niet hersteld zijn. Het is ook maar de vraag of deze gebouwen nog te redden zijn. Hier kun je duidelijk de kracht van de natuur zien.

Terug naar Noordereiland
Na het uithangen van de (ramp)toerist was het tijd om weer naar Picton terug te rijden om daar de dag erop de ferry terug te nemen naar het Noordereiland. Onderweg heb ik nog een stop gemaakt op het strand van Kaikoura. Vanaf het strand heb je een mooi uitzicht op de groene heuvels en de witte toppen van de achterliggende bergen. Ik mistte eigenlijk alleen de schapen op de groene heuvels, maar verder vond ik dit wel een typisch beeld van het gevarieerde landschap van Nieuw Zeeland. De overtocht de dag erop terug naar het Zuidereiland was een stuk hobbeliger dan de eerdere overtocht naar het Zuidereiland. Het deel  binnen de fjorden heb ik op het voordek doorgebracht. Hier had ik een mooi zicht op een deel van de eerder gelopen Queen Charlotte Track. Het waaide enorm, dus toen de open zee in beeld kwam ben ik binnen gaan zitten. Het voordek werd ook gesloten door het slechte weer op de over te steken Cook Strait. 

Tongariro Crossing 
Aangekomen op het Noordereiland ben ik meteen richting de Tongariro Crossing gereden. Waar ik eerder alleen de eerste 5 kilometer van deze wandeling kon lopen was het nu wel volledig open. Vroeg in de ochtend ben ik naar de parkeerplaats aan het einde van de Crossing gereden. Vanaf hier werd ik met een shuttlebus naar het beginpunt gebracht. Nu hoefde ik ‘alleen nog maar’ terug te lopen naar de auto. Deze dag had ik enorm geluk met het weer. In de ochtend was er een strakblauwe lucht en waren de over te steken bergen mooi in beeld. Het was zo helder dat er een berg duidelijk te zien was die ruim 100 kilometer verderop is gelegen, Mount Taranaki. Deze berg had ik eerder ook gezien vanuit het vliegtuig voor de skydive.                                  

De te lopen Tongariro  Crossing is 19,4 kilometer in totaal en je stijgt van 1.200 meter naar ongeveer 1.800 meter om vervolgens aan de andere kant af te dalen tot 800 meter. In de eerste 5 kilometer was er een duidelijk verschil te zien met de eerdere keer dat ik hier was. Er was nog altijd sneeuw te vinden in de berm, maar dan in veel mindere mate. Na dit simpele begin beklim je de Devil’s Staircase. Hier klim je naar de 1.600 meter toe. Ik vond de klim eigenlijk wel prima te doen. Boven kom je op een prachtig besneeuwde bergpas terecht. Je loopt tussen Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro door. Deze bergen mogen niet bekomnen worden omdat deze door de lokale bevolking als heilig worden gezien. Mount Ngauruhoe is een actieve vulkaan. Er komt ook steeds rook uit de bovenkant. Bij het oversteken van de pas loop je door een prachtig en winterlandschap. Aan het einde van de pas is er een klim tot aan de voet van de Rode krater. Vanaf hier heb je prachtig uitzicht over het schitterende berglandschap.

Het volgende deel van de wandeling bestaat uit de klim naar de rand van de Rode krater op 1.800 meter. Dit deel was het meest lastige omdat op deze klim nog deels sneeuw lag. Maar met stevige passen in de al eerdere gemaakte voetsporen van voorgangers is de klim wel te doen. Op het steilste deel heb ik ook mijn handen gebruikt om mezelf veilig boven te krijgen. De rode krater is ontstaan door een vulkaanuitbarsting lang geleden. De krater is roodachtig van kleur vandaar de naam. Vanaf deze plek heb je het mooiste uitzicht op de omgeving. De rode krater was mooi om te zien mede door het contrast met de sneeuw die er ook nog grotendeels op lag. Op deze plek heb ik lekker lang de tijd genomen. Hier was het wel wat frisser door een beetje wind.  Maar met meerdere lagen kleding aan was ik hier goed op voorbereid .

Na lang van het uitzicht genoten te hebben was het tijd voor de afdaling. Aan de andere kant van de krater zijn de Emerald Lakes te vinden. Deze mooie heldere meren voegen wat toe aan het toch al prachtige landschap. Ook hier kijk je over een mooie sneeuwvlakte heen en heb je een mooi nieuw uitzicht op de Rode krater en Mount Ngauruhoe. In de zomer is ook de Blue Lake nog in beeld. Nu is dit een sneeuw/ijsvlakte omdat het meer nog volledig bevroren is. Aan het einde van het sneeuwgebied is er nog een mooi uitzicht op Lake Taupo. Na een lange afdaling zat de wandeling erop. Ik was de laatste die de parkeerplaats  verliet en heb heerlijk van deze dag genoten. Ze noemen dit de mooiste 1 daagse wandeling van het land en dat kan ik me goed in vinden. Het was echt een fantastisch mooie wandeling!

Waimangu Volcanic Valley 
De dag na deze indrukwekkende wandeling ben ik nog naar een mooie vulkanische vallei geweest. Het mooie aan deze vallei is dat de activiteiten die het landschap hebben geworden allemaal in de laatste 132 jaar hebben plaatsgevonden. Voor dergelijke activiteiten is dat zeer jong. Er zijn diverse mooie plekken in deze vallei. Er is onder andere een helder lichtblauw vulkanisch meer de Inferno Crater te zien. De grootste krater is de Frying Pan krater met een mooi meer erin. Hier pruttelt en borrelt het water en het omliggende landschap aan alle kanten. In deze mooie vallei heb ik het natuurschoon heerlijk rustig kunnen bewonderen.

Polynesian Spa
Aan het eind van de dag verbleef ik weer in het nabijgelegen Rotorua. Hier ben ik in de avond nog naar een Spa geweest. Je hebt hier 8 verschillende baden in temperatuur variërend tussen de 39 en 41 graden. Het ruikt hier niet zeer fris vanwege de vulkanische activiteit, maar het water is verder echt heerlijk warm. Het water komt uit natuurlijke bronnen vlakbij de Spa. Na de Tongariro Crossing een dag eerder was dit een heerlijk ontspannende activiteit. 

Coromandel Peninsula
Op de laatste volle dag in Nieuw Zeeland ben ik nog naar de Coromandel Peninsula geweest. Hier heb ik een wandeling gemaakt door opnieuw een prachtig landschap. Ik begon op net strand van Hahei. Dit is een prachtig wit zandstrand wat zich qua strand kan meten met Frans Polynesie. De temperatuur van het water kan dat niet. Buiten dat voelde het alsof Ik op een tropisch eiland was beland. 2 dagen eerder stond ik nog in de witte sneeuw en nu stond ik op een wit zandstrand. Het geeft de enorme diversiteit van het landschap mooi aan. 

De wandeling eindigde bij de Cathedral Cove. Ook dit is een mooi strand. De naam komt voort uit een grote hoge rots die wat weg heeft van een kathedraal. Deze kathedraal verbindt 2 mooie stranden met elkaar. Na nog even heerlijk genieten van deze mooie plek heb ik nog een uitkijkpunt beklommen. Hier had je een erg mooi zicht op de rotsen en het heldere water. Tot aan de laatste dag heb ik me dus kunnen vergapen aan het prachtige landschap van Nieuw Zeeland.

Vlakbij deze wandeling ben ik nog naar een laatste mooi natuurfenomeen geweest. Ze noemen het Hot Water Beach. Onder dit strand loopt een warmwaterriviertje. Tijdens vloed staat dit deel van het strand onder water. Maar in de periode 2 uur voor en 2 uur na laagtij is dit strand wel te bewandelen. Als je daar een kuil graaft  krijg je warm water erin en heb je een eigen Hot spring. Bij vloed verdwijnen de kuilen weer en is het weer wachten op laagtij. Nu was ik hier eigenlijk te vroeg. Ik stond net op het punt om te vertrekken toen er plots iemand uit Nederland opdook die ik ken. Nu wist ik dat hij in Nieuw Zeeland was, maar de ontmoeting was echt puur toeval. Na nog wat bijgepraat te hebben begon er warm water op te duiken in de kuilen die ze aan het graven waren. Ik was er toch nog dus heb het hete water toch nog even kunnen voelen. Na een zeer verrassende ontmoeting en een mooi natuurverschijnsel was het tijd om terug te rijden naar Auckland.

Down Under
Op de laatste ochtend heb ik nogmaals de heuvel Mount Eden bekommen. Vanaf hier had ik een mooi uitzicht over Auckland. Ik vond het een toepasselijke plek om mijn reis door Nieuw Zeeland te beëindigen omdat ik 6 weken eerder ook op deze plaats stond. Hier ben ik de reis dus begonnen en geëindigd. Na het inleveren van de huurauto ben ik naar het vliegveld gegaan en was het tijd voor de vlucht naar Sydney. Ik ben in totaal 11 weken in Australië. Ik wil in ieder geval de oostkust aan de kant van de Sydney en de westkust aan de kant van Perth bezoeken. Ook de beroemde rode Uluru berg in het binnenland wil ik graag bezoeken. Ik ben nog aan het uitzoeken hoe dit deel van de reis er precies  uit gaat zien, maar dat lezen jullie wel weer in een volgende update. Het is een lang verhaal deze keer wat hopelijk wel goed leesbaar is gebleven. Maar de laatste periode heb ik zo veel gezien in het prachtige Nieuw Zeeland dat een korter minder uitgebreid verhaal daar geen recht aan zou doen.

Tot de volgende keer,

Met reizende groet,

Bram